O certo é que non
son galega, e falar de Galicia despois de levar catro anos aquí vivindo nunha cidade
que non é o mellor exemplo de Galicia non é moi fácil, pero dende á dúas ou tres semanas que empece a
interesarme un pouco máis pola comunidade autónoma onde vivo, e despois de
pasear polas rúas de A Coruña, Cedeira, Santiago, e ver fotos de zonas de
moitos outros sitios de Galicia, podo dicir que Galicia é felicidade, é ese
malo será, é ver o bonito que é cando o Atlántico e o Cantábrico se xunta
formando a auga de tres cores, é ver chover a meirande parte dos días do ano e
non queixarse por que malo será que non pare, ir pola carreteira e ver verde a
cada lado, que a xente maior te chame
miña rula, o neniña o que riquiña, facer unha pregunta e que te contesten con outra, é ter tamén as mellores paisaxes de toda a
España e por suposto as mellores praias, é conseguir que aos españois a xente
de fora os chamen Galegos por todos os antepasados que emigraron ás Américas, é
que te recoñezan como galego pola túa forma de falar cantando, é ter o mellor
marisco, e que as mellores comidas son a que fan túa nai e túa avoa, ter zonas
como Sanxenxo tan difíciles de pronunciar para alguén que é de fora..
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Falo galego sen pelos na lingua